Okres integracji osobowości, to czas przeżywania i rozumienia tego, co nas rozwijało
w ostatnim czasie, co nas pochłaniało, naszych lekcji (tych trudnych również, a może
nawet zwłaszcza). Rozumienia, czyli widzenia tego w szerszym kontekście, wyciągania
nauki z lekcji, nadawania znaczenia itd.
Czas integracji wewnętrznej może wydawać się czasem „straconym”, trochę jakby
zmarnowanym, bo raczej w stagnacji, zastoju, w obserwacji.. ale jakże niezbędny TO czas!
Po nim nabieramy apetytu na życie, zmysły się wyostrzają, mamy więcej siły i ochoty.
Dobrze jest pamiętać, że rozwój nie jest procesem liniowym.
Dobrze też sobie zaufać i na to pozwolić.
