mam TO

Życie – jedyny sposób, żeby obrastać liśćmi,
łapać oddech na piasku, wzlatywać na skrzydłach,
być psem, albo pogłaskać go po ciepłej sierści,
odróżniać ból od wszystkiego, co nim nie jest,
mieścić się w wydarzeniach, podziewać w widokach,
poszukiwać najmniejszej między omyłkami.

Wyjątkowa okazja, żeby przez chwilę pamiętać,
o czym się rozmawiało przy zgaszonej lampie,
i żeby raz przynajmniej potknąć się o kamień,
zmoknąć na którymś deszczu, zgubić klucze w trawie,
i wodzić wzrokiem za iskrą na wietrze,
i bez ustanku czegoś ważnego nie wiedzieć.

– Wisława Szymborska, Notatka

Z każdą lekcją, której nauczam,
sama umiem TO coraz lepiej.

poczucie trwałości.. wielka iluzja,
ułuda i oszustwo. teraz to widzę.
co tu dużo mówić

Umiar – temat niedoceniany,
a jakże (!) wart uwagi.

TO jest takie proste, takie oczywiste, takie łagodne..
że naprawdę łatwo to pominąć, i szukać czegoś
bardziej zaawansowanego/skomplikowanego.
Tymczasem TO wszystko.

Skoro obowiązki nigdy się nie kończą,
to po co gonić? ;)

Chodzi tylko o to,
żeby ciągle pomijać
to, co nie ma znaczenia.

Kiedy robimy coś, żeby to (wreszcie!) było zrobione,
czyli siłowo, zużywamy ogromne ilości energii.
A kiedy robimy dla samego robienia, to jakby
energia gratis.

Ja się dzisiaj namachałam.

Nie ma się co ekscytować,
ale dramatyzować też nie trzeba.

Żyj z całych sił
I uśmiechaj się do ludzi
Bo nie jesteś sam (…)

– sł. Maciej Balcar, Dżem Do kołyski