mam TO

Mówiąc wprost, brak niezmiennego ja oznacza elastyczną tożsamość,
która przejawia się w dociekliwości, zdolności do adaptacji, poczucia humoru,
chęci do zabawy. To nasza umiejętność odnalezienia spokoju bez wiedzy o wszystkim,
bez rozgrywania wszystkiego, bez żadnej pewności co do tego, kim jesteśmy ani kim są inni.

– Pema Chödrön, Odważne życie

Poruszać się (dość) płynnie,
to nie tracić energii na ciągłe
hamowanie i ruszanie.

Cóż możemy zrobić innego,
niż układać się z tym, co jest?
Możemy ewentualnie jeszcze
walczyć/stawiać opór, ale to się zupełnie nie opłaca. 

Powściągliwość i oszczędność
w swoich potrzebach, czyli z umiarem.
To jest TO!

Jakie wszystko może być fajne/lekkie,
kiedy się tego nie trzyma kurczowo.
Jest przewiew.
Ale muszę o tym pamiętać, codziennie
od nowa.

Nie ja. Nie moje.
TO wszystko.

Tworzenie nowego nawyku?

Powtarzanie tego samego,
bez pytania dlaczego.

Nie mówić, nie mówić, nie mówić.
Słuchać. Nie mówić. Pytać ewentualnie.
Ale nie mówić, do cholery! Ugryźć się w język.

Coraz częściej, ale ciągle za rzadko.

Czasami mam wrażenie, że słaba ze mnie uczennica,
niektóre lekcje muszę powtórzyć kilkukrotnie.

Ale zdarza się, że (wreszcie) do mnie dociera.
I rozumiem.

Lubię te lekcje.

Dwa miesiące wystarczyły mi
żeby zapomnieć o starej rutynie.
Nie wiem już czy 7:00 to wcześnie,
czy raczej powinnam się spieszyć..

Pies pamięta lepiej. O wiele lepiej.