szlifuję
Czasami mam wrażenie,
że nie można się tego nauczyć
(raz na zawsze).
Ale można się uczyć.
Cały czas. Od nowa.
R.
Jak to było..?
Szczęście to jedyna rzecz,
która się mnoży, gdy się ją dzieli.
Witaj na pokładzie R.!
za zachłanne przyjaźnie, miłości i lęk
Bądźcie pozdrowieni Nadwrażliwi
za Waszą czułość w nieczułości świata,
za niepewność wśród jego pewności,
za to, że odczuwacie innych jak siebie samych, zarażając się każdym bólem,
za lęk przed światem, jego ślepą pewnością, która nie ma dna,
za potrzebę oczyszczenia rąk z niewidzialnego nawet brudu ziemi
bądźcie pozdrowieni.
Bądźcie pozdrowieni Nadwrażliwi
za Wasz lęk przed absurdem istnienia
i delikatność nie mówienia innym tego co w nich widzicie,
za niezaradność w rzeczach zwykłych i umiejętność obcowania z niezwykłością,
za realizm transcendentalny i brak realizmu życiowego,
za nieprzystosowanie do tego co jest, a przystosowanie do tego co być powinno,
za to co nieskończone – nieznane – niewypowiedziane
ukryte w Was
Bądźcie pozdrowieni Nadwrażliwi
za Waszą twórczość i ekstazę,
za Wasze zachłanne przyjaźnie, miłości i lęk,
że miłość mogłaby umrzeć jeszcze przed Wami
Bądźcie pozdrowieni Nadwrażliwi
za Wasze uzdolnienia – nigdy nie wykorzystane –
(niedocenianie Waszej wielkości nie pozwoli poznać wielkości tych, co przyjdą po Was),
za to, że chcą Was zmieniać zamiast naśladować, że jesteście leczeni, zamiast leczyć świat,
za waszą boską moc niszczoną przez zwierzęcą siłę,
za niezwykłość i samotność waszych dróg.
Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi.
~ prof. Kazimierz Dąbrowski, Posłanie do Psychoneurotyków
przeoczając
Dlaczego mam wrażenie, że mylą nam się
sprawy najważniejsze z tymi niewiele znaczącymi?
I żyjemy tak, jakby te drugie były decydujące,
niemal zupełnie przeoczając to, co się liczy naprawdę.
nic się nie dzieje
Niby nic się nie dzieje,
a dzieje się tak wiele.
