Tak sobie myślę, że priorytetów nie powinno być dużo.
Może kilka, ale takich prawdziwych, dla nas ważnych.
I wtedy droga staje się prostsza, wiemy czego się trzymać,
robimy to spokojnie i metodycznie, a w konsekwencji
wychodzi nam TO na dobre.
No proszę, 7 lat później,
a TO ciągle aktualne.
1. Odprężać się na bieżąco i pamiętać o oddechu.
2. Znajdować przyjemność we wszystkim (co nas spotyka).
3. Nie traktować życia zbyt serio.
4. Pamiętać, że wszystko minie.
Kiedy liczy się tylko bieżący dzień, ba! bieżąca chwila,
życie staje się prostsze, ba! piękniejsze.
Nie ma obaw związanych z przyszłością, silnych wzruszeń o przeszłości,
nie ma żalu za straconym czasem i okazjami. Jest tylko TO, co jest.
a to przeważnie jest bardziej znośne, niż to, co podpowiada wyobraźnia.
Mam taką fantazję, że w życiu nie chodzi o to jak wyglądamy, gdzie mieszkamy, jak się ubieramy,
jak ekskluzywnie spędzamy wolny czas – tylko o to, czy w obliczu różnych wydarzeń życiowych
potrafimy zachować klasę. Klasy nie udasz – nie ukryjesz jej braku pod pięknymi ciuchami, tytułami,
znajomościami, wyrzeźbionym ciałem, czy pozornym intelektualizmem. Ona albo jest częścią Ciebie
i manifestuje się w każdym twoim działaniu, albo nie. Dla mnie to największy papierek lakmusowy
dojrzałości.
– Joanna Flis
Czasami zachowuję się tak, jakbym chciała unieść
na plecach cały świat, ja, sama i to z własnej woli.
Pewnie nawet myślę, że dam radę..
Chyba znowu muszę poćwiczyć sztukę odpuszczania.
Takiego sierpnia jak ten, nie pamiętam.
Powiedzieć, że to było/jest wyzwanie, to mało.
