Author: Kasia

Wstrzymując (automatycznie) oddech
kiedy się stresujemy, pogarszamy jeszcze
swoją (i tak trudną) sytuację.
Właśnie wtedy szczególnie dobrze
jest pamiętać żeby oddychać.

Okazjonalny relaks ma
niepodważalną wartość,
ale regularna praktyka
przynosi zupełnie inną jakość.

Ufać sobie to
słuchać/wierzyć swojej intuicji.

Gdy­by Az­ja­ta pop­ro­sił mnie
o opis Euro­py, zmuszo­ny byłbym
od­po­wie­dzieć: Jest to część świata
na­wie­dzo­na niewiary­god­nym złudze­niem,
że człowiek zos­tał stworzo­ny z nicze­go
i że je­go obec­ne na­rodzi­ny są
je­go pier­wszym wejściem w życie.

~ Arthur Schopenhauer

 

(…) Bal to najdłuższy na jaki nas proszą,
nie grają na bis, chociaż żal,
zanim więc serca upadłość ogłoszą
na bal, marsz na bal

Niech żyje bal!
Bo to życie to bal jest nad bale!
Niech żyje bal!
Drugi raz nie zaproszą nas wcale!
Orkiestra gra!
Jeszcze tańczą i drzwi są otwarte!
Dzień warty dnia!
A to życie zachodu jest warte!

~ sł. Agnieszka Osiecka

Coraz częściej,
zupełnie bezzasadnie
i bez kontekstu,
szumi mi to w głowie.
Poradzę sobie.

Uczniowie zapytali rabbiego dlaczego
mimo wielu zajęć zawsze jest taki spokojny.
Na co on im odpowiedział:
„Gdy siedzę, to siedzę.
Gdy stoję, to stoję.
Gdy idę, to idę”.
Uczniowie poczuli się zakłopotani i pomyśleli,
że niezrozumiali właściwie. A więc zapytali ponownie:
„Rebe, i my tak robimy, ale co czynisz ponadto?”
On ponownie odpowiedział:
„Gdy siedzę, to siedzę.
Gdy stoję, to stoję.
Gdy idę, to idę”.
Wtedy uczniowie znowu: „Rebe, to co mówisz, czynimy również,
ale jesteśmy dalecy od twojej mądrości”.
Wtedy rabbi potrząsnął głową i powiedział:
„Nie! Gdy siedzicie, to już wstaliście.
Gdy stoicie, to już wyruszyliście w drogę.
Gdy idziecie, to już doszliście”.

~ opowieść chasydzka

Ufać sobie to
nie bać się gafy.

Żeby naprawdę się z nimi [dziećmi] porozumieć,
trzeba poćwiczyć głębokie skłony.
Musimy schylić się tak, by nasza twarz
znajdowała się na poziomie ich twarzy.
Musimy próbować wejść w ich świat
i przestać mówić im o naszym świecie.
Musimy ich słuchać.
Pytać, co widzą, co czują i słyszą.
Ku waszemu zdziwieniu może się okazać,
że to dzieci mogą was czegoś nauczyć.
Może naprowadzą was na ślad jakiegoś
dawno zapomnianego skarbu, który
był kiedyś wami.

~ Leo F. Buscaglia, Radość życia

1. Odprężać się na bieżąco i pamiętać o oddechu.
2. Znajdować przyjemność we wszystkim (co nas spotyka).
3. Nie traktować życia zbyt serio.
4. Pamiętać, że wszystko minie.